ФЕНОМЕН ІНТЭРМЕДЫЯЛЬНАСЦІ Ў МАСТАЦКАЙ ЛІТАРАТУРЫ

Abstract

На ранніх этапах развіцця мастацтва характарызавалася высокай ступенню еднасці, аднак, набыўшы «самастойнасць», музыка, літаратура і жывапіс сталі прэтэндаваць на незалежнасць сродкаў выражэння, форм і метадаў уздзеяння. Праблема ізаляванасці і ўзаемадзеяння розных мастацтваў з’яўляецца значнай для даследчыкаў. У артыкуле выяўляюцца перадумовы развіцця феномену інтэрмедыяльнасці, даследуюцца асаблівасці рэпрэзентацыі дадзенага феномену на прыкладзе класіфікацый, прапанаваных Й. Шротэрам, В. Вольфам, О. Хансэн-Лёвэ, Н. Цішунінай, А. Цімашковым, Я. Гарадніцкім, абгрунтоўваюцца прынцыпы тыпалогіі інтэрмедыяльных адносін у мастацкай літаратуры праз прызму замежных і айчынных класіфікацый узаемадзеяння розных кодаў.

In the early stages of development, art was characterized by a high degree of unity, however, acquiring “independence”, music, literature and painting began to claim the independence of means of expression, forms and methods of influence. The problem of isolation and interaction between different arts is significant for researchers. The article reveals the background to the development of the phenomenon of intermediality, and examines the features of the presentation of this phenomenon using the example of classifications proposed by Y. Schroeter, V. Wolf, O. Hansen-Leuve, N. Tishuninа, A. Timashkov, I. Horodnitsky, he principles of the typology of intermedial relations in fiction are substantiated through the prism of foreign and domestic classifications of the interaction of different codes.