ВЫЗНАЧЭННЕ МОВЫ-КРЫНІЦЫ ПРЫ ПЕРАДАЧЫ ЎЛАСНЫХ ІМЁН (НА МАТЭРЫЯЛЕ БЕЛЬГІЙСКАЙ ТАПАНІМІІ)

Abstract

У артыкуле на матэрыяле бельгійскай тапаніміі разглядаецца праблема вызначэння мовы-крыніцы ўласнага імя пры яго перадачы на беларускую мову. Прапануецца паставіць выбар зыходнай формы бельгійскіх тапонімаў у залежнасць ад афіцыйнай мовы дадзенай мясцовасці. Выяўляюцца прычыны адступленняў ад гэтага крытэрыю ў энцыклапедычнай і перакладчыцкай практыцы. Асаблівая ўвага нада- ецца праблеме вызначэння мовы-крыніцы пры перадачы назваў працяглых геаграфічных аб’ектаў, раз- мешчаных адразу ў некалькіх моўных зонах, і тапаніміі двухмоўнага Брусельскага рэгіёна. Дэманструюцца негатыўныя наступствы механічнага капіравання рускіх форм бельгійскіх тапонімаў у беларускіх энцыклапедычных выданнях. Робіцца выснова, што вызначэнне мовы-крыніцы ўласнага імя абумоўлена не толькі яго рэальнай этнамоўнай прыналежнасцю, але і цэлым комплексам сацыякультурных і гістарычных фактараў.