ПСІХАЛІНГВІСТЫЧНАЯ СПЕЦЫФІКА КАМП’ЮТАРНА-АПАСРОДКАВАНАЙ КАМУНІКАЦЫІ

Abstract

Артыкул прысвечаны праблематыцы ідэнтычнасці псіхалінгвістычных асаблівасцей камп’ютарна-апасродкаванай камунікацыі. Паспяховае распаўсюджанне фармата камп’ютарнага апасродкавання камунікацыі не толькі стварыла новую кагнітыўна-семіялагічную сітуацыю ў лінгвістыцы, але і стала выразнай дамінантай навуковай рэфлексіі новых магчымасцей чалавека ў гуманітарным і інтэрдысцыплінарным кантэкстах. Моўная карціна віртуальнай рэальнасці насычана недастаткова абгрунтаванымі ўяўленнямі аб месцы чалавека, яго медыяпашырэннях і спецыфіцы камунікацыйнага асяроддзя. Псіхалінгвістычная парадыгма стварае рэлевантныя аснаванні для структуравання і катэгарызацыі метаапісанняў сучаснай камунікацыі з улікам суб’ектнага боку маўленчай дзейнасці. Менавіта маўленчая дзейнасць з’яўляецца ўніверсальнай сістэмай каардынат для камунікацыі традыцыйнага і камп’ютарна-апасродкаванага кшталту, адпаведае сінкрэтычнаму зместу сучаснай камунікацыі як феномена. Суб’ектна-арыентаваная парадыгматыка не пакідае месца для сумненняў у тым, што менавіта чалавек з’яўляецца дзеючай асобай камп’ютарна-апасродкаванай камунікацыі, менавіта псіхалагічныя асаблівасці ментальнасці чалавека вызначаюць спецыфіку развіцця сучаснай камунікацыі. Разгляд праблемнай сферы камп’ютарна-апасродкаванай камунікацыі ў лінгвістычным рэчышчы дазваляе рэалізаваць істотны патэнцыял яе навуковага суправаджэння.