АЎТАРСКАЯ ПУНКТУАЦЫЯ ЯК СРОДАК ФАРМІРАВАННЯ ІДЫЯСТЫЛЮ

Abstract

У артыкуле засяроджваецца ўвага на вызначэнні сутнасці аўтарскай пунктуацыі і яе ролі ў фарміраванні індывідуальнага стылю пісьменніка. Вобразы маўленчай рэпрэзентацыі графіка-пунктуацыйных сродкаў звязваюцца з паняццем «аўтарская пунктуацыя», пад якой разумеюцца асаблівасці графіка-пунктуацыйнага афармлення тэксту, якія ўласцівыя таму ці іншаму аўтару і носяць індывідуальны характар. Фактычна пацвярджаецца, што аўтарская пунктуацыя ўключае ў сябе выкарыстанне нерэгламентаваных знакаў; узмацненне знакавай пазіцыі; аслабленне пунктуацыі або поўнае адмаўленне ад яе; комплекснае спалучэнне графіка-пунктуацыйных сродкаў; уключэнне сродкаў іншых графічных сістэм; увядзенне дадатковых графічных сродкаў афармлення мастацкага тэксту; шрыфтавое вар’іраванне; прабелы, міжрадковыя і міжабзацныя інтэрвалы, пустоты. Адзначаецца, што рэалізацыю кожнай з названых пазіцый можна лічыць праявай індывідуальнага аўтарскага стылю.

The article focuses on the definition of the essence of the author’s punctuation and its role in the formation of the writer’s individual style. The images of the speech representation of the graph-punning aids are associated with the concept of “author’s punctuation”, which means the features of graphic-publication of the text that are inherent in one or the other author and are individual. In fact, it is confirmed that the author’s punctuation includes the use of unregulated signs; strengthening a significant position; the weakening of the punctuation or the complete denial of it; a complex combination of graph-punk resources; incorporation of other graphic systems; introduction of additional graphic means of literary text; font variation; spaces, inter-charging and interjabbite intervals, voids. It is noted that the implementation of each of these positions can be considered a manifestation of individual author’s style.