КАДРАВАЯ ПАЛІТЫКА РАСІЙСКАГА ЎРАДА Ў ДАЧЫНЕННІ ДА ІНСТЫТУТА ЗЕМСКІХ НАЧАЛЬНІКАЎ У БЕЛАРУСІ Ў ПАЧАТКУ ХХ СТ.

Abstract

У артыкуле раскрываецца эвалюцыя дзяржаўнай кадравай палітыкі ў дачыненні да земскіх начальнікаў. Адмена абмежаванняў па саслоўнай прыкмеце законам ад 5 кастрычніка 1906 г. прывяла да неабходнасці ўзмацнення кантролю пры падборы кадраў. З мэтай павышэння іх кваліфікацыі была ўведзена пасада кандыдата земскага начальніка, а таксама экзамен дзеля высвятлення ўзроўня ведання прэтэндэнтамі іх службовых абавязкаў і заканадаўства. Пры гэтым захоўваліся абмежаванні ў адносінах да католікаў пры займанні пасад у мясцовым кіраванні ў Беларусі.

The article reveals the evolution of personnel policy of autocracy towards zemstvo chiefs. Abolition of estate limitations on 5th of October 1906 led to the necessity of strengthening of control during the selection of personnel. For the purpose of upgrading their qualification there has been introduced a position of a candidate of zemstvo chief as well as an examination for revealing the level of aspirants’ knowledge of their official responsibilities and legislation. At the same time there stayed the limitations towards Catholics in their taking the positions in the local governing in Belarus.