РОЛЯ ФАКТА Ў ЛІТАРАТУРНЫМ ТВОРЫ З ПУНКТУ ГЛЕДЖАННЯ ТЭОРЫІ КАМУНІКАЦЫІ

Abstract

У артыкуле прапануецца разгляд літаратурнага тэксту як з’явы з камунікатыўнай прыродай. Адзначаецца, што «эга-дакумент» і «літаратура факта» прадуктуюць два розныя тыпы імпліцытнай камунікацыі аўтараз чытачом. Звяртаецца ўвага на тое, што вывучэнне паняцця «камунікатыўная стратэгія» набывае міждысцыплінарны характар, аб’ядноўваючы зацікаўленасці літаратуразнаўцаў, лінгвістаў і неарыторыкаў. Працэс стварэння літаратурнага тэксту таксама разглядаецца як акт камунікацыі аўтара і патэнцыяльнага чытача. Жанр пры гэтым вызначаецца ў залежнасці ад камунікатыўнай стратэгіі, якая рэалізуецца праз індывідуальныя аўтарскія тактыкі. На прыкладзе дзённікавых запісаў І. Шамякіна «Роздум на апошнім перагоне» акцэнтуецца ўвага на варыятыўнасці выяўленчых тактык, якімі карыстаецца пісьменнік для рэалізацыі абранай камунікатыўнай стратэгіі. Падкрэсліваецца розніца аўтарскіх інтэнцый у дзённікавайі аўтабіяграфічнай нарацыі.

He article offers consideration of a literary text as a phenomenon of communicative nature. It marks that “egodocument” and “literature of fact” produce two different types of implicit communication of author and reader.It is accentuated that studying the notion of “communicative strategy” obtains an interdisciplinary character uniting interests of literary experts, linguists and neo-rhetoricians. The process of creating a literary text is alsoconsidered as an act of communication of author and potential reader. The genre is defined dependingon communicative strategy which realizes through individual author’s tactics. On the example of diary notes of I. Shamyakin “Reflection on the last run” the attention is focused on the variability of fine tactics usedby the writer to realize the chosen communicative strategy. The difference of author’s intentions in diary and autobiographical narration is highlighted.