ЭКСПЛІКАЦЫЯ ДЫЯЛАГІЧНЫХ АДНОСІН У НАВУКОВЫМ І ПУБЛІЦЫСТЫЧНЫМ ДЫСКУРСАХ

Abstract

У артыкуле на матэрыяле навуковых даследаванняў па спецыфіцы дыялагічных адносін у знешне маналагічным навуковым і публіцыстычным маўленні разглядаюцца разнастайныя падыходы да вылучэння моўных эксплікантаў - маркёраў знешняга і ўнутранага дыялога. У выніку звароту да неадназначных навуковых пазіцый паглыбляецца і пашыраецца металінгвістычная канцэпцыя тэксту, для якой прынцып дыялагічнасці маналога з’яўляецца метадалагічнай асновай аналізу. Паказана вырашэнне праблемы дыялога, які адрозніваецца ад яго традыцыйнага разумення як абмену рэплікамі, на ўзроўні розных моўных сродкаў. Увага акцэнтуецца на важнасці ўліку камунікатыўнага аспекту тэксту і цеснага ўзаемадзеяння прадуцэнта і рэцыпіента. Аналіз навуковых даследаванняў па праблеме дыялагізацыі праводзіцца на аснове як ранейшых, так і сучасных напрацовак, што сведчыць пра актуальнасць камунікатыўнай стылістыкі. On the material of scientific research on specificity of dialogical relations in obviously monological scientific and publicist speech, the article considers various approaches to singling out the language explicates - markers of outer and inner dialogue. As a result of using ambiguous scientific positions the metalinguistic concept of text is deepened and broadened, the principle of dialogical property of monologue is the methodological base of analysis. It shows the solution of the problem of dialogue which differs from its traditional understanding as exchange of replies, on the level of different language means. The attention is accented on the importance of taking into account the communicative aspect of text and close interaction of producent and recipient. The analysis of scientific research on the problem of dialogization is conducted on the base of both earlier ad modern groundwork which proves the relevance of communicative stylistics.