ПОШУКІ ТРАНСЦЭНДЭНТНАСЦІ Ў ПОЗНЯЙ ПАЭЗІІ ЛУІЗЫ ГЛЮК

Abstract

Артыкул прысвечаны асаблівасцям мастацкага асэнсавання сімволікі колераў у паэтычным зборніку «Дзікі касач» Луізы Глюк - лаўрэата Пулітцэраўскай прэміі (1993) і паэта-лаўрэата ЗША (2003-2004). Разглядаецца шырокі культурны кантэкст традыцыйных асацыяцый і гістарычных канатацый, звязаных з абраным аб’ектам даследавання. Праводзіцца герменеўтычны аналіз асобных, найбольш рэпрэзентатыўных вершаў зборніка. Асаблівая ўвага надаецца эмацыянальнаму аспекту паэтычных тэкстаў, іх выразна індывідуальнай эстэтыцы, і, апрача таго, імпліцытнай і экспліцытнай тэалагічнай рэфлексіі, надзвычай характэрнай для творчасці Л. Глюк. Здзейснены аналіз дазваляе прыйсці да высноў пра тое, што аўтарскае пераасэнсаванне агульнакультурнай сімволікі і раскрыццё яе творчага патэнцыялу можа пашыраць традыцыйныя асацыятыўныя палі, у пэўнай ступені фарміруючы свядомасць рэцэпіентаў. The article is devoted to the features of artistic comprehension of the symbolism of colors in the poetic collection “The Wild Iris” by Louise Glück - laureate of Pulitzer award (1993) and poet-laureate of the USA (2003-2004). The article considers broad cultural context of traditional associations and historical connotations connected with the chosen object of research. A hermeneutical analysis of separate most representative verses of the collection is conducted. Special attention is given to the emotional aspect of poetic texts, their expressive individual aesthetic and implicit and explicit theological reflexion typical for L. Glück’s works. The conducted analysis allows to conclude that the author’s recomprehension of general cultural symbolism and revealing its creative potential can broaden the traditional associative fields forming the conscience of recepients.