Między obrazem a słowem. Nauczyciel w warunkach wizualizacji kultury współczesnej

Abstract

Dany tekst przedstawia próbę sformułowania i uzasadnienia serii nowych zadań edukacyjnych, spowodowanych zachodzącymi ostatnio zmianami kulturowymi. Do tych zmian autorzy zaliczają m. in. wizualizację kultury, spowodowaną przesunięciem obrazu do centrum semiozy kultury. Recepcja roli i znaczenia transformacji semiologicznych przez kulturę według wyników badań autorów ma charakter opóźniony i adaptacyjny. Werbotekstocentryczna orientacja praktyk pedagogicznych wciąż surowo reglamentuje doświadczenie wizualne, marginalizuje praktyki twórczości artystycznej i związanych z nią form wiedzy (estetycznej, praktycznej, powszedniej). Właściwy werbotekstocentrycznym praktykom edukacyjnym intelektualizm jest często realizowany jako narzędzie unifikacji i homogenizacji dyskursu studentów, blokady jego dyferencjacji i dywersyfikacji. Dyferencjacja i dywersyfikacja stanowią dla autorów najważniejsze warunki istnienia człowieka w społeczeństwie wielokulturowym, które cechują ruchome granice i specyficzne formy semantyczno-semiotycznej organizacji światów społecznych.