КАМЕНТАРЫІ ФРАНЦУЗСКІХ І НЯМЕЦКИХ БАГАСЛОВАЎ XVII ст. АБ ІНСТЫТУЦЕ ПОСТУ Ў ТАГАЧАСНАЙ ХРЫСЦІЯНСКАЙ ЦАРКВЕ

Abstract

Разглядаецца развіццё тэмы посніцтва ў царкоўнай літаратуры Францыі і Германіі ХVII ст. У гэты перыяд філасофія працягвала развівацца ў рамках тэалогіі. Яе сэнсам з’яўлялася абгрунтаванне веры. Рэлігійна-тэалагічную форму мелі філасофскія погляды і аргументацыі як у царкоўнай артадоксіі, рэфарматараў Царквы, так і ў апазіцыйных ерэтычных плынях. Тэма посніцтва разглядалася ў агульным кантэксце багаслоўскіх прац. Мысліцелі даследуемага перыяду імкнуліся размежаваць веды і веру; прааналізаваць прыроду ведаў; размежаваць віды ведаў і вылучыць узроўні праўдзівасці, якія кожнаму з іх уласцівы. Рэнесанс і гуманізм ХVI ст. развілі тэндэнцыі да секулярызацыі раней прынцыпова царкоўнага свету. У багаслоўі і культуры рэнесанс прымаўся маралістычна, як спосаб самаразвіцця, у кантэксце чаго пазначаліся тэндэнцыі да змены духоўнага жыцця Еўропы як па форме, так і па змесце. Тэма посніцтва і аскетыкі ў гэты перыяд таксама насілі фрагментарны характар.