ІДЫЯМАТЫЧНАСЦЬ ЯК ЛІНГВІСТЫЧНАЯ ПРЫМЕТА АФАРЫСТЫЧНЫХ АДЗІНАК

Abstract

У артыкуле разглядаецца спецыфіка ідыяматычнасці афарыстычных адзінак на матэрыяле беларускай, рускай, польскай і англійскай моў. Устаноўлена, што ідыяматычнасць афарызма дэтэрмінуецца як моўнымі, так і пазамоўнымі фактарамі, выяўляецца цалкам (у яго агульным значэнні) ці часткова (у значэннях яго структурных частак і/або асобных кампанентаў), утвараецца паводле ўзуальнага ці аказіянальнага зруху значэння, можа быць вынікам камбінацый розных фактараў і відаў свайго праяўлення. Ідыяматычнасць афарызмаў характарызуецца градуальнасцю, можа мець «нулявую ступень» (г. зн. увогуле адсутнічаць). Ідыяматычнасць афарызмаў і фразеалагізмаў істотна адрозніваецца (пераасэнсаваныя цалкам афарызмы захоўваюць агульнае прамое значэнне). Ідыяматычнасць мэтазгодна кваліфікаваць як катэгарыяльную прымету афарыстычных адзінак (у шэрагу іншых прымет), аднак нельга разглядаць у якасці вызначальнай (субстанцыянальнай) уласцівасці афарызма як катэгорыі лінгвістычных адзінак.