АДМІНІСТРАЦЫЙНА-ЎПРАЎЛЕНЧЫ ПЕРСАНАЛ КАЛГАСАЎ І САЎГАСАЎ БССР (1953–1985 гг.)

Abstract

У артыкуле разгледжана палітыка партыйна-дзяржаўнага кіраўніцтва СССР і БССР па забеспячэнні калгасаў і саўгасаў адміністрацыйна-ўпраўленчым персаналам. Аўтар адзначыў, што корпус упраўленцаў, якому належыла асноўная роля ў арганізацыі калгасна-саўгаснай вытворчасці, з’яўляўся складовай кіруючай наменклатуры савецкай дзяржавы, быў яе ніжэйшым звяном. У артыкуле зроблена выснова, што кампаніі па забеспячэнні калгасаў і саўгасаў спецыялістамі, якія праводзіліся ў СССР і БССР у 1950 – першай палове 1980 г., дапамаглі вырашыць праблему прафесійнай падрыхтоўкі ніжэйшага звяна эліты. У 1984 г. 96 % старшынь калгасаў і дырэктараў саўгасаў мелі вышэйшую адукацыю. У сваёй большасці адміністрацыйны персанал калгасаў і саўгасаў працаваў вынікова і добрасумленна. Разам з тым, каля 6–8 % старшынь калгасаў і дырэктараў саўгасаў не адпавядалі пасадзе. Злоўжыванне службовым становішчам (прыпіскі, ашуканства, крадзяжы грамадскай маёмасці) у асяроддзі такіх кіраўнікоў былі звычайнай з’явай, што ў канчатковым выніку не дазволіла дзяржаве вырашыць задачу па забеспячэнні сельскай гаспадаркі адказным і высокапрафесійным корпусам адміністрацыйна-ўпраўленчага персаналу.