МЕТАФАРЫ ЎНУТРАНАГА СВЕТУ ЧАЛАВЕКА Ў МАСТАЦКІМ ТЭКСЦЕ

Abstract

У артыкуле на аснове выбаркі з празаічных і паэтычных мастацкіх тэкстаў на беларускай, рускай і англійскай мовах аналізуюцца асаблівасці метафар унутранага свету чалавека. Вызначаецца спецыфіка чытацкага ўспрымання і інтэрпрэтацыі метафар у мастацкім тэксце, звяртаецца ўвага на лексіка-семантычныя і стылістычныя трансфармацыі ў працэсе іх перакладу. У артыкуле разглядаюцца пытанні семантычнай валентнасці мастацкіх вобразаў і межы магчымай полісеміі, тлумачыцца неабмежаванасць сферы матывацыі мастацкіх вобразаў у параўнанні са сферай моўных адзінак, робяцца высновы адносна шляхоў узнікнення мастацкіх метафар і ступені іх адпаведнасці агульнапрынятым моўным метафарычным мадэлям. Аўтар прыходзіць да высновы, што вызначэнне чытачом вобразаў крыніцы і мэты метафарычнага пераносу ажыццяўляецца на аснове ўнутраных (мастацкіх) і знешніх (моўных і канцэптуальных) фактараў, з прыярытэтам першых.