“Вецер снуе тонкую пражу жыцця…”: вобраз ветру ў беларускім мастацкім дыскурсе

Abstract

Даследуецца спецыфіка функцыянавання вобраза "вецер" у беларускім мастацкім дыскурсе. Паказваецца, што вобраз ветру з’яўляецца не толькi прыроднай з’явай, але i важнай дзеючай асобай, якая атаясамлiваецца з чалавекам i надзяляецца пэўнымi чалавечымi якасцямi. Менавiта таму ў працэс метафарызацыi ўключаюцца разнастайныя найменнi чалавека па яго паводзiнах, нацыянальнасцi, прафесiйнай дзейнасцi, сацыяльным i сямейным становiшчы i iнш. У беларускiм мастацкiм дыскурсе вецер уяўляецца як скразны вобраз нечага iснага, адчувальнага, але няўлоўнага i зменлiвага, што дапамагае аўтарам перадаць абвостранае адчуванне часу i жыцця, выразiць сваё уласнае светабачанне.