ПРЫКАЗКАВЫ ФОНД БЕЛАРУСКАЙ МОВЫ: СПЕЦЫФІКА І НАЦЫЯНАЛЬНАЯ АДМЕТНАСЦЬ

Abstract

Вызначаны паняцці і прынцыпы, распрацавана методыка апісання спецыфічнасці і нацыянальнай адметнасці прыказкавага фонду мовы. Устаноўлены аб’ём і склад спецыфічна беларускіх і агульных з іншымі мовамі (інтэрнацыянальных і ўніверсальных) прыказак (у сінхранічным плане на шырокім моўным фоне). Вызначаны аб’ём і характар нацыянальна-культурнай маркіраванасці і нацыянальна-моўнай своеасаблівасці спецыфічна беларускіх прыказак. Устаноўлены аб’ём нацыянальна адметных адзінак у складзе агульных з іншымі мовамі прыказак – лінгвакультурна асіміляваных у беларускай мове інтэрнацыянальных прыказак, лінгвакультурна маркіраваных універсальных прыказак. Вызначана ўдзельная вага і дыферэнцаваны характар нацыянальнай адметнасці функцыянальна актыўных адзінак прыказкавага фонду беларускай мовы.

The concepts and principles are de-fined, the method of describing the specifics and national identity of the units of the proverbial fund of the language is developed. The volume and composition of specif-ically Belarusian and common with other languages (international and universal) proverbs (in synchronic terms against a broad foreign-language background) have been established. The volume and character of the national and cultural and national and language marking of specifically Belarusian proverbs are determined. The vol-ume of national uniqueness of units common with other languages – linguoculturally assimilated international proverbs and linguoculturally marked universal proverbs in the Belarusian language – has been determined. The specific gravity and the character of the national identity of the most active in use units of the proverbial fund of the Belarusian language are determined.