Беларускія татары – удзельнікі вызваленчых паўстанняў (канец XVIII–XIX ст.)

Abstract

Узнімаецца праблема ўдзелу беларускіх татараў у вызваленчых паўстаннях канца XVIII–XIX ст. Беларускія татары слу­жылі ў войску ВКЛ яшчэ з часоў князя Гедыміна. У XVIII ст. яны пра­цягвалі несці службу як у войску ВКЛ, так і ў Кароне (Польшчы). У палiтычных падзеях, звязаных з падзеламi Рэчы Пас­па­лiтай (1772, 1793 i 1794 гг.), у вайне 1812 г. i ў паўстаннi 1830–1831 гг. сустракаецца шмат прадстаўнiкоў старажытных татар­скiх радоў: Азулевiчы, Ахматовiчы, Белякi, Туган-Бараноўскiя i iнш. Нягледзячы на палітыку русіфікацыі, што праводзілася царызмам на далучаных землях, большасць татараў лічыла сябе шляхтай-му­су­ль­ма­намі і працягвала ўдзельнічаць у барацьбе за не­за­лежнасць.