СЕМАНТЫЧНЫЯ І КАМУНІКАТЫЎНЫЯ АСПЕКТЫ ФУНКЦЫЯНАВАННЯ КАЛЯДНАГА АБРАДУ НА ЗАХОДНІМ ПАЛЕССІ: ПАДЫХОДЫ ДА ДАСЛЕДАВАННЯ

Abstract

Пераважна ў беларускай навуцы абрады з’яўляюцца аб’ектам вывучэння этнаграфіі і фалькларыстыцы, у той час як існуюць падыходы да абраду і рытуалу ў культуры ў цэлым, што даследуюць культурная антрапалогія і культуралогія. У культуралагічным даследаванні абрад паўстае як культурны тэкст, які складаецца з структураванай сістэмы абрадавых кодаў, што дае магчымасць вызначыць яго семантычны і камунікатыўны аспект функцыянавання у пэўнай лакальнай мікразоне. Кожны абрадавы код мае сваё семантычнае значэнне і абрадавую функцыю. Каб даследаваць абрад у вышэйузгаданым аспекце, неабходна звярнуцца да семіятычнага падыходу і, у прыватнасці, этнасеміятычнага. Вывучэнне камунікатыўнага аспекту калядавання будуецца на метадалагічным падмурку сусветна вядомых тэорый як, напрыклад, тэорыя камунікатыўнага дзеяння, якую распрацаваў Ю. Хабермас.

Mainly in Belarusian science, rituals are the subject of the study of ethnography and folkloristics, while there are approaches to ritual and ritual in the culture as a whole that explore cultural anthropology and cultural studies. In cultural research, the ritual appears as a cultural text that consists of a structured system of ritual codes that gives the opportunity to determine its semantic and communicative aspect of functioning in certain local microzone. Each ritual code has its own semantic meaning and ritual function. In order to study the ritual in the above- mentioned aspect, it is necessary to address the semantic approach and, in particular, ethnosemantic. The study of the communicative aspect of caroling is based on the methodological foundation of world-famous theories, such as the theory of communicative action, which developed by Yu. Habermas.