БЫЎ БЫ АЗАДАК, А ЛАЗЫ ХОПІЦЬ: ВЕРБАЛІЗАЦЫЯ СРОДКАЎ ВЫХАВАННЯ Ў АСПЕКЦЕ ЛІНГВІСТЫЧНАЙ СЭНСОРЫКІ

Abstract

У галіне даследавання перцэптыўнай лексікі найбольш важным з’яўляецца пытанне ўзаемадзеяння паміж пачуццёвым успрыманнем і яго моўным абазначэннем. У артыкуле даследуюцца тыповыя сітуацыі дакранання з пазіцый тактыльнай мадальнасці. Спачатку разглядаюцца базавыя дзеясловы і назоўнікі, якія абазначаюць дакрананне як фізічнае ўздзеянне, затым характарызуюцца метафарычныя ўжыванні дзеясловаў для абазначэння ўспрымання дакранання. На матэрыяле парэмій, якія адлюстроўваюць працэс выхавання дзяцей у народнай педагогіцы беларусаў, паказана рэалізацыя мадэлі тыповай сітуацыі дакранання, вызначаны яе моўныя вербалізатары.

In the field of perceptual vocabulary research, the most important issue is the interaction between sensory perception and its linguistic designation. The article examines a typical situation of touch from the standpoint of tactile modality. First, the basic verbs and nouns denoting touch as a physical effect are considered, then they are characterized by the metaphorical use of verbs to denote the perception of touch. Based on the material of paroemias that reflect the process of raising children in Belarusian folk pedagogy, the implementation of a model of a typical touching situation is shown, its linguistic verbalizers are determined.