ДЭФІС ЯК СРОДАК АКТУАЛІЗАЦЫІ КАМУНІКАТЫЎНА-ПРАГМАТЫЧНАГА ПАТЭНЦЫЯЛУ МАСТАЦКАГА ТЭКСТУ

Abstract

У артыкуле абгрунтоўваецца магчымасць дэфіса быць носьбітам камунікатыўна-прагматычнага патэнцыялу, спецыфічным сродкам графічнай маркіраванасці, які прыводзіць да графічных і кампазіцыйных зрухаў. Прагматычна арыентаваныя дэфісныя напісанні кваліфікуюцца як аказіянальныя, не зафіксаваныя слоўнікамі напісанні слоў, спалучэнняў слоў або сказаў. На прыкладах твораў сучаснай мастацкай літаратуры ілюструецца сувязь прагматычнага ўздзеяння дэфіса з яго здольнасцю да інтэграцыі асобных слоў, спалучэнняў слоў, частак сказа або сказаў з мэтай перадачы дадатковых аўтарскіх інтэнцый. Прапануецца класіфікацыя дэфісных напісанняў паводле кантэкстуальнай залежнасці на аўтаномныя, кантэкстуальна абумоўленыя і інтэртэкстуальна абумоўленыя. Адзначаецца, што кожная з указаных груп адрозніваецца семантычнай звязанасцю з кантэкстам, наяўнасцю унутрытэкставых і міжтэкставых сувязей, імпліцытнай насычанасцю.