«КАСЫ ХВОРЫХ» - АРГАНІЗАЦЫІ ДЛЯ САЦЫЯЛЬНАГА ЗАБЕСПЯЧЭННЯ НАСЕЛЬНІЦТВА ЗАХОДНЯЙ БЕЛАРУСІ (1921-1933)

Abstract

У міжваеннай Польшчы арганізацыйнымі адзінкамі страхавання з’яўляліся бальнічныя касы, або «касы хворых», якія сталі першым крокам да стварэння агульнанацыянальнай сістэмы сацыяльнага страхавання. Яны наймалі медыцынскі персанал, стваралі амбулаторыі, медыцынскія пункты, урачэбныя кабінеты, аптэкі і аптэчныя пункты, удзельнічалі ў дзейнасці грамадскіх медыцынскіх арганізацый і правядзенні санітарна-проціэпідэмічных мерапрыемстваў. На тэрыторыі Заходняй Беларусі бальнічныя касы арганізоўваліся па тэрытарыяльнай прыкмеце з 1922 г. і пакрывалі асноўныя жыццёвыя патрэбы работнікаў у выпадку іх часовай недзеяздольнасці, выкліканай хваробай, цяжарнасцю або мацярынствам. Медыцынская дапамога ажыццяўлялася ў асноўным праз цэнтры здароўя - установы амбулаторнага тыпу. Касы мелі ўсталяваную законам уласную сістэму самакіравання, што гарантавала незалежнасць ад дзяржаўнай адміністрацыі. Аднак дзейнасць «кас хворых» мела шмат недахопаў, што не толькі шкодзіла дзейнасці, але і прыводзіла да падры-ву аўтарытэту. У 1930 г. была зроблена спроба рэарганізацыі дзейнасці кас, але гэта не прывяло да станоўчых вынікаў. У сакавіку 1933 г. бальнічныя касы былі ліквідаваны, а іх функцыі перададзены новым установам сацыяльнага страхавання. In interwar Poland, organizational units of insurance were hospital funds or “sickness funds”, which became the first step towards the creation of a national social insurance system. They hired medical personnel, created dispensaries, medical centers, doctor's offices, pharmacies and pharmacy centers, participated in the activities of public medical organizations and the implementation of sanitary and anti-epidemic measures. In the territory of Western Belarus, hospital funds have been organized on a territorial basis since 1922 and covered the basic life needs of workers in case of their temporary incapacity caused by illness, pregnancy or maternity. Medical care was provided mainly through health centers - ambulatory type institutions. The funds had their own system of self-governance established by law, which guaranteed independence from the state administration. However, the activity of the “sickness funds” had many shortcomings, which not only harmed the activity, but also led to the undermining of authority. In 1930, an attempt was made to reorganize the activities of the funds, but it did not lead to positive results. In March 1933, the hospital funds were liquidated, and their functions were transferred to new social insurance institutions.