«ТРУДЫ СЪЕЗДА НЕПРЕМЕННЫХ ЧЛЕНОВ ГУБЕРНСКИХ ПРИСУТСТВИЙ» ЯК КРЫНІЦА ПА ДАСЛЕДАВАННІ СТАЛЫПІНСКАЙ АГРАРНАЙ РЭФОРМЫ НА ТЭРЫТОРЫІ БЕЛАРУСІ Ў ПАЧАТКУ ХХ СТ.

Abstract

Сталыпінская аграрная рэформа была скіравана на мадэрнізацыю сацыяльна-эканамічных адносін у аграрным сектары эканомікі. Яна прадугледжвала перадачу надзельнай зямлі ў асабістую прыватную ўласнасць сялян у форме адрубных і хутарскіх гаспадарак, наданне сялянам усіх юрыдычных правоў нараўне з іншымі саслоўямі, ліквідацыю малазямелля за кошт перасяленняў значнай часткі сельскага насельніцтва ў Сібір і на Далёкі Усход, пад’ём прадукцыйнасці працы ў земляробстве і жывёлагадоўлі і інш.Для рэалізацыі рэформы быў створаны спецыяльны механізм - павятовыя і губернскія землеўладкавальныя камісіі, якія павінны былі ў сваёй працы ўзаемадзейнічаць з інстытутам земскіх начальнікаў, іх павятовымі з’ездамі і губернскімі прысутнасцямі. Аднак працэсуальны бок гэтага ўзаемадзеяння не быў дакладна акрэслены ва ўказе ад 9 лістапада 1906 г. Нарматыўна-прававое суправаджэнне рэформы патрабавала ўдакладнення заканадаўчых актаў, зыходзячы з практыкі работы мясцовых органаў кіравання па яе ажыццяўленні. З гэтай нагоды ў 1907 г. быў скліканы з’езд неадменных членаў губернскіх прысутнасцей. Stolypin agrarian reform was directed to modernization of social-economic relations in agrarian sector of economy. It presupposed transfer of land plot to personal private possession of peasants in the form of otrub and khutor households, receiving by peasants all legal rights equal to other estates, liquidation of land lack at the expense of moving a significant part of rural population to Siberia and Far East, increase of productive work in land processing and animal breeding, etc. To realize the reform, a special mechanism was created - county and provincial land management commissions which in their work had to interact with the institute of zemstvo heads, their county conventions and provincial presences. But the processual side of this interaction was not exactly emphasized in the Directive of 9 November 1906. Regulatory maintenance of the reform required clarification of acts considering the practice of local authorities’ work on its implementation. On this occasion in 1907 convention of indispensable members of the provincial presences was called.