Матыў парога, мяжы ў рамане Мілана Кундэры “Вальс на развітанне” і аповесці Віктара Казько “Да сустрэчы”

Abstract

Праблему парога, мяжы да філасофскіх праблем упершыню далучыў Ф. Ніцшэ ў працах “Так гаварыў Заратустра”, “Антыхрыст”. Нямецкі мысліцель змадэляваў сітуацыю “вялікага разрыву”, калі пакінуў чалавека без Бога, без маралі, ведаў, ідэалогіі, у выніку чаго адбылася пераацэнка фактычна ўсіх каштоўнасцей, і свет у тым ліку застаўся без самога чалавека. Безумоўна, такая сітуацыя, калі “ўсё дазволена” і не варта “нічога баяцца”, выклікала дэфармацыю псіхікі, пагражала чалавеку апынуцца ў бездані, але зацягнуць яго "в беспредельности безумия" філосаф, як лічаць даследчыкі прац Ф. Ніцшэ, не адважыўся. На гэты крок пайшла літаратура.